martes, 1 de abril de 2014

TALAIA BIDEA 2014

Aspaldi nuen lasterketa honetan parte hartzeko gogoa eta azkenean, aurten, aukera izan dut.

Goizeko 6:30ean ohetik jaiki, termometroari begiradatxo bat eman eta “horreur”, nork dio udaberria iritsi zaigula?!!!
Gosaldu ondoren “ egonian egonez” Donostiara joateko 8:30eko trena hartu arte. Bitartean kazkabarraren hotsak alaitu du nire bihotza.

Trena hartzean beste lasterkari bat ikusi dut, hala iruditu zait behintzat. Talaira joango ote da? Ezezaguna izan arren bere ondoan eseri naiz eta hitz egiten hasi natzaio. Ibon izena du eta, harritzekoa! Talaira dihoa.
Gustura ari gara berriketan Grosero geltokira iritsi arte eta han Jesús Egiamendiarekin egin dut topo, “erromatarrez” jantzita eta talky batekin frogak egiten.

                        ,-Aupa Jesús, hi hemen?
                        -Eskoba lasterkaria izendatu naute, motel, eskoba lasterkaria.
                        -Eguraldi earra diagu, eh?
                        -Hala dek! Beirazak!
Adarra mendiko argazkia erakutsi dit, eder askoa, zuriz jantzita.


9:00etan argazkia ateratzeko unea: Ion, Asier, Imanol, Juanfer, Sergio, Teo gure argazkilari txit gorena eta ni neu. Argazkia ondoren, beroketak.

Eguraldia lagun irteera ordura arte baina pistolaren tiro hotsa entzutearek batera zerua ireki eta euriak hegoak jarri dizkigu oinetan.

Lasterketa hasi da. Lasai goaz Grosero kaleetatik zehar Imanol, Asier eta hirurok Uliako eskaileretan sorteen den buxadura topatu arte.




Pazientzia landu ondoren ziztu bizian agertu gara hirurok San Pedroso ontziralekuan (km 7,6), hori bai, heze xamarrak gure lagun euriari esker.

Hornidura, errekuperazioa eta lagun arteko berriketa txalupan.

-Lagunok hemendik aurrera hankak arin eta zorte on!

San Juan igoeran lagunak atzealdean utzita bakardadeaz gozatzeko aukera izan dut euria, kazkabarra eta paisaia lagun ditudalarik. Gertu daukat bigarren dorrea (14 km) eta han Teo izango dugu zain gure oinkadak bere argazki kameran preso harrapatzeko asmoz.
Iritsi aurretik, “aupa Periko” nire bizkarrean. Arraioa! Asier da eta biok elkarrekin Teoren aurretik pasa gara. Teo, hori duk gizona, ausarta eta zuzena!


Asier fuerte dabil. Atzean utzi nau baina 16. kmko hornidura tokian topo egiten dugu berriro eta elkarrekin eutsi diogu bere indar bortitzak gure gainean bota duen kazkabar beldurgarriari.

Asierren atzetik jarraitzen dut Biosnar pasa arte baina Justiz aldera iristean galdu egin dut. Artzukoportura iritsi aurretik 25. km dago. Hau poza, helmuga gerturatzen ari da.

Gajoa ni! Guadalupera igotzen hasi naizenean gemeloa marmarka hasi zait eta herren sartu naiz Guadalupen (km 27,5). Eskerrak bertan Teo dagüela eta bere oihuak dira tinko mantendu nautenak.

Jaitsiera gogorra egin zait eta lur jota iritsi naiz helmugara. Bertan Asier dago eta gehiegi ez dugu itxaron behar Imanol guregana heltzen ikusteko.

Jarraian Juanfer eta azkenik Peio Sarasolak ere helmugaratzea lortu du.




Ionek lasterketa utzi behar izan du eta suposatu dugu Sergio aspaldi helmugaratu dela.

Jarraian zeozer jan, hidratatu, eta berriketa gehiago. Oraingo honetan ere gure lagun kazkabarra da etxera bidali gaituena.

Eguraldia etsai izan arren denboraldi hasiera politaz gozatu ahal izan dugu.

CVCko korrikalariek egindako denborak.

009         02:25:02               UNAI ETXARRI ESKISABEL 
219         03:06:22               SERGIO FANO MARTINEZ
245         03:10:54               ASIER ARZELUS ARTO
249         03:11:23               PERIKO JUANIKORENA ERRO
299         03:19:26               IMANOL MUÑOZ TRIGO                    

396         03:30:56               DIEGO  MORENO RICO
416         03:35:36               JUANFER AZCONA ARREGUI
439         03:39:58               PEIO SARASOLA ERAUNCETAMURGUIL   

481         03:47:41               IÑIGO SORIA BLANCO
494         03:52:35               PACO CANO IRANZO


Periko Juanikorena.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Me apetecía correr esta carrera y este año he tenido la suerte de poder hacerlo.

 
6h30’ me levanto y miro el termómetro, 3,9º, “horreur” quien diría que ya estamos en primavera, desayuno y hago tiempo hasta las 8h 30’ que tengo el tren para ir a Donostia, durante la espera un par de granizadas me alegran la mañana.

Al coger el tren hay otro corredor, como supongo que también va a la Talaia, y aunque no le conozco, me siento a su lado, se llama Ibon y efectivamente va a la misma carrera, en amena tertulia llegamos al apeadero de Gros, esperando el tren me encuentro a Jesús Eguimendia vestido de “romano” con mochila y probando un talky,

-       Aupa Jesús, no sabia que tú también salías.
-       Ya ves, me han emplumado de corredor escoba.
-       Vaya día más guay eh!!!!
-       Mira, mira
Me enseña una foto del Adarra blanquito.

9h00’ quedada para la foto, aparecemos Ion, Asier, Imanol, Juanfer, Sergio, el menda y nuestro reportero dicharachero Teo. Las fotos de rigor y a calentar un par de vueltas.

Tenemos suerte y el tiempo nos respeta hasta la hora de la salida, justo antes del pistoletazo empieza a caer y como el personal ya esta nervioso casi salimos a la mecaguentos.

Empieza la carrera y tranquilitos por las calles de Gros, el trío calavera; Imanol, Asier y el que suscribe nos acercamos al “bouchon” de las escaleras de Ulia.

Pasado éste, empezamos a correr y cual alma que lleva el diablo nos presentamos los tres en el embarcadero de San Pedro (Km 7,6), por medio, como no, alguna que otra chipada.

Avituallamiento, recuperación y charleta en el barco.

-       Bueno chicos de aquí en adelante, maricón el último.

En la subida de San Juan se quedan por detrás mis compañeros de fatiga, me concentro en mis pensamientos y disfrutando de las chipadas, granizo incluido, y del paisaje, voy ganando km hasta el segundo torreón (km 14) donde se supone que estará Teo para sacarnos alguna foto.
Poco antes de llegar oigo un resoplido en la espalda, aupa Periko, el cabrito de Asier lo tengo pegado a la chepa, pasamos juntos delante de Teo que increíblemente está donde prometió, este si que es un valiente.

A partir de aquí zapatilla, Asier esta fuerte y al cabo de un rato me deja atrás, coincidimos en el avituallamiento del km 16 donde nos esta cayendo una granizada que te cagas, hay suerte y dura poco.

Sigo un poco de lejos la estela de Asier  y lo tengo a la vista hasta pasado Biosnar perdiéndolo definitivamente a la altura de Justiz. Poco antes de Artzukoportu esta el km 25, cuando lo veo me da un pequeño subidón, ya esta chupao.

Infeliz de mí, en la fuerte subida inicial hacia Guadalupe, el gemelo izquierdo empieza a protestar, renqueante consigo llegar a Guadalupe (km 27,5) donde para mi sorpresa vuelve a estar el omnipresente Teo con su cámara,  sus ánimos me ayudan a volver a coger un poco de ritmo.

Tras un guarrindonga bajada cojo el asfalto y ya medio zombi llego a la meta donde no hace mucho ha llegado Asier, al poco aparece Imanol más contento que unas pascuas.

Al rato vemos llegar a Juanfer y un poco más tarde aparece Peio Sarasola que lo teníamos de incógnito en la carrera.

Nos comentan que el pobre Ion ha tenido algún problema y se ha tenido que retirar, no sabemos exactamente la gravedad o no del tema, en cuanto a Sergio suponemos que habrá llegado hace tiempo.

Estamos un rato largo en meta alimentándonos, hidratándonos y de cháchara con las familis de Asier e Imanol y al final una nueva y fuerte granizada nos manda para casa.


Buen estreno de temporada a pesar del tiempo un tanto tocapelotas.

1 comentario:

  1. Bonita crónica para un día especial, por el tiempo y por ser la primera...

    ResponderEliminar