martes, 27 de agosto de 2013

II Vuelta del Ultimo Bucardo en Linas de Broto.


Pasa den abuztuaren 18 Sergio Fano, Teo Cacho eta Nik (Adrian Zulaikak) gure oporlekuak utzi ta Linas de Broto-runtz habiatu ginen “II Vuelta del Ultimo Bucardo” lasterketan parte hartzeko.
Sergio, Teo eta Adrian Linaseko irteeran.
Dortsalak jaso, arropaz aldatu, beroketa ariketak egin eta irteerarako prestatu ginen. Irteeran ikusi ahal ziren aurpegietatik ezagunena Luis Alberto Hernandorena zen, lasterketa gogorra izango zenaren froga. 


Goizeko bederatzietan eman zen irteera. Lehenengo metrotako lautadan norberak bere tokia bilatu zuen tropelean. “Buxosa” basoko pistatik barrena gindoazen gora ta behera, “Sarrato de la Yosa”ra igotzen hasi ginen arte. +300m ko igoera baten ondoren, “Bukona” piñudiko jeitsiera hasi genuen... Earra benetan!! Lasterketa kide batek esan bezala... hura izango zen lasterketa guztiko jeitsierarik erosoena.

 Handik gutxira bolondres ta ikusle batzuren animoen ondoren abisu bat jaso genuen... 3kilometrotan +800metroko igoera!! Hori zen “Pilupin” igoera hasten zenaren seinalea. Pazientziaz hartu beharrekoa. 

Igotzen genuen einean, malda gero eta handiagoa zen, ta belazetik harkaitz askeko bidera pasa genuen. Igoera luuuuuze baten ondoren, jeitsiera deseroso batek itsaroten gintuen... deskantsu momenturik ematen ez duen horietakoa.


“A Facera” tontorra igo ondoren, “Cotefablo” tunelerako bidea hartu genuen... harri askez betetako pista batetik... berriro ere rekuperatzen uzten ez zuen pista batetik.


Handik azken igoera hasi genuen”la Cercosa” basora iritsi arte. Basoan barrena trialera antzeko jeitsiera bat hartu genuen, Linas de Broto herrira iritsi arte... Bi kilometro amaitezinak izan ziren niretzako... bakarrik egin beharrak oraindik gogorrago egin zuen.

Herria azpikaldetik inguratu genuen, ta azkenean “Escotiatata” igoerak itsaroten gintuen prrfffssshhh (no coment) eta azkenik helmuga!!!


 
22,6km eta +1300metrotako desnibela zuen lasterketa bukatu genuen behingoz... Earkii!!!

Gizonezkoetan Luis Alberto Hernandok irabazi zuen, emakumezkoetan Leire Fernandez gaztea, beti irrifarrez.



CVCKorrikako hiru partaideek amaitu genuen... horietatik Sergio Fano Top 25 an sartu zen... Bejondeizuela!!!

  

 
25- Sergio Fano 2:44:58
72- Teo Cacho 3:10:25
98- Adrian Zulaika 3:38:14






Lasterketaren zailtasunaz aparte, beste zeozer aipatu beharra dago. Linas de Broto herritar guztiak lasterketarekin duten kompromezua. Bolondresak nonahi, ura postuak hiru kilometroro eta animoak emateko beti prest.

Emaitzak, kronikak eta argazki gehiago hemen:



Datorren Urterarte!!












Adrian Zulaika.

domingo, 25 de agosto de 2013

Peña Oroel, y van 16 ediciones.

 Más que una tradición, la subida a pie a la peña Oroel se ha convertido en mi caso en una religión. No solo porque llevo participando en ella desde su quinta edición allá por el año 2.002 -solo he interrumpido esta secuencia en el 2.008- sino porque cada año me obligo a subir trotando desde Jaca hasta su cruz al menos un par de veces antes de la carrera. Teniendo en cuenta que vivo a 200 km. de esta montaña no sé si habrá muchas personas que puedan alardear de tamaña "hazaña". A tal punto ha llegado mi devoción que debo reconocer que la tarde del día siguiente a la carrera me volví a calzar las zapatillas en el Parador y subí corriendo hasta su cima acompañando a un grupo de 18 chavales noruegos (de un club de esqui de fondo del norte de Oslo-el Koll-) que devolvían visita tras la semana blanca que los chavales de CP Mayencos disfrutaron en tierras nórdicas en el mes de febrero.  

Pero volviendo a la carrera, la de este año tuvo lugar, como siempre, el segundo domingo de agosto, este año día 11, y nuevamente con el cartel de "no hay billetes" colgado desde algunos días antes de la prueba y confirmando que se ha convertido ya en un clásico del veraneo jacetano.

En la línea de meta nos citamos cinco socios del club, cuatro korrikalaris (Josu Erkizia, Xabier del Val, Teo Cacho y Asier Arzelus, por riguroso orden de llegada) además de Manu Vecino que participó en calidad de senderista.

A pesar de tratarse de una carrera estival el plantel de corredores de primera fila que participa en la prueba  se mantiene año tras año. En esta edición hasta ocho de ellos acabaron dentro de la hora a pesar de que las obras en la calle Obispo de Jaca obligaron a modificar el trazado y "alargarlo" unos 200 m. de manera que su longitud final rondó los 11 km. Eso sí, los 1.000 m. de desnivel positivo se mantuvieron intactos para sufrimiento de algunos, disfrute de otros y  ambas sensaciones para la mayoría de nosotros.
En meta resaltar el puesto 13 de Josu, que a pesar de rebajar su mejor marca en más de dos minuto no pudo entrar en el "top ten" lo cual da muestra del nivel de competidores. Xabier entró en 1 h. 13 min. rebajando en tres su registro personal del año pasado.




 Los veteranos, es lo que toca, llegamos "algo" mas retrasados. Asier en 1 h. 26 y yo tres minutos antes.


Voluntariamente sin presión, ni reloj, ni referencias mi sensación personal fue la mejor en todas las participaciones -y van once- hasta el punto que no conocí el tiempo invertido hasta el día siguiente (este año la organización no colocó las habituales hojas con la clasificación y tiempos en el Parador pero nos remitió un SMS personalizado). Finalmente 1 h. 23 min.  Mucho tiempo -cinco minutos más que la edición anterior- pero ningún remordimiento por no haber apretado un poco más. 

En categoría senderistas Manu invirtió 1 h. 57 min. entrando en el puesto 21, pero como aquí no hay categorías se quedó sin un  podio que quizá le hubiese correspondido.

Otro año más, agradecer al Club Atletismo Jaca la dedicación para organizar la subida. Nadie mejor que sus socios saben lo que pesan las garrafas de 6 litros de agua que de dos en dos suben desde el Parador hasta la Cruz para que ningún corredor se quede sin ella tras la exigente carrera.

Como l@s pamplonicas con San Fermín, ya estoy descontando los días que faltan para la siguiente edición. Mientras tanto seguiré venerando la carrera y penando sus treinta y tres curvas cada vez que se presente la ocasión.

Como es costumbre, os dejamos la clasificación en este enlace.

sábado, 24 de agosto de 2013

Josu en el pódium de la Subida a la Fuente el Paco

Una nueva edición de esta popular carrera de montaña que se celebra en Villanúa. Este año además de Josu, que venía con la ambición de mejorar su octavo puesto del año pasado, Manu y Manex han querido participar, disfrutando de la experiencia de correr su primera carrera por este tipo de terreno con la camiseta del Vasco de Camping.

Creo que la carrera tiene un kilometraje excesivo para los chavales, 13 kilómetros, sobre todo teniendo en cuenta lo fácil que resultaría para los organizadores evitarles el bucle que se hace para la segunda subida, al desviarse de la pista de La Trapa cuando se enfila ya hacia Villanúa. Si se admite la participación de niñas y niños menores de trece años, creo que valdría la pena habilitar un segundo circuito. Quienes tenemos contacto con niños en periodo de formación en deportes de fondo, sabemos de la importancia de la progresividad en los retos que se les planteen y de la escasez de pruebas adaptadas a su medida. Igual que considero una suerte que puedan participar en esta bonita carrera, creo que sería perfecta si se adaptara la distancia a sus condiciones.

Josu ha hecho una magnífica prueba,  corriendo con cabeza (y piernas, claro) para colocarse cuarto en la primera subida y pasando por la fuente junto a Guzmán Sanz, en la segunda ha conseguido despegarse de él y plantarse al final tercero en la meta del Polideportivo, consiguiendo un pódium que ha satisfecho, sin duda, sus aspiraciones.


Manu y Manex han pasado en ese orden, un poco perdidos ante la falta de referencias en una disciplina a la que no están acostumbrados, pero disfrutando de la novedad. Nos quedamos sin saber el puesto que han hecho en su categoría: un error informático ha deslucido la entrega de premios, que ha tenido que ser suspendida para disgusto de los organizadores y participantes. Una pena, a veces la tecnología nos depara estas desagradables sorpresas. 

Pese a todo, ¡ánimo a los organizadores! Volveremos a correr esta acogedora y popular prueba.

Alguna foto más, aquí.

Rafa