Aspaldi
nuen lasterketa honetan parte hartzeko gogoa eta azkenean, aurten, aukera izan
dut.
Goizeko
6:30ean ohetik jaiki, termometroari begiradatxo bat eman eta “horreur”, nork
dio udaberria iritsi zaigula?!!!
Gosaldu
ondoren “ egonian egonez” Donostiara joateko 8:30eko trena hartu arte.
Bitartean kazkabarraren hotsak alaitu du nire bihotza.
Trena hartzean beste lasterkari bat ikusi dut, hala
iruditu zait behintzat. Talaira joango ote da? Ezezaguna izan arren bere ondoan
eseri naiz eta hitz egiten hasi natzaio. Ibon izena du eta, harritzekoa! Talaira dihoa.
Gustura ari gara berriketan Grosero geltokira iritsi arte
eta han Jesús Egiamendiarekin egin dut topo, “erromatarrez” jantzita eta talky
batekin frogak egiten.
,-Aupa
Jesús, hi hemen?
-Eskoba
lasterkaria izendatu naute, motel, eskoba lasterkaria.
-Eguraldi
earra diagu, eh?
-Hala
dek! Beirazak!
Adarra mendiko argazkia erakutsi dit, eder askoa, zuriz
jantzita.
9:00etan argazkia ateratzeko unea: Ion, Asier, Imanol, Juanfer, Sergio, Teo
gure argazkilari txit gorena eta ni neu. Argazkia ondoren, beroketak.
Eguraldia lagun irteera ordura arte baina pistolaren tiro
hotsa entzutearek batera zerua ireki eta euriak hegoak jarri dizkigu oinetan.
Lasterketa hasi da. Lasai goaz Grosero kaleetatik zehar
Imanol, Asier eta hirurok Uliako eskaileretan sorteen den buxadura topatu arte.
Pazientzia
landu ondoren ziztu bizian agertu gara hirurok San Pedroso ontziralekuan (km
7,6), hori bai, heze xamarrak gure lagun euriari esker.
Hornidura,
errekuperazioa eta lagun arteko berriketa txalupan.
-Lagunok hemendik
aurrera hankak arin eta zorte on!
San
Juan igoeran lagunak atzealdean utzita bakardadeaz gozatzeko aukera izan dut euria,
kazkabarra eta paisaia lagun ditudalarik. Gertu daukat bigarren dorrea (14 km) eta han Teo izango
dugu zain gure oinkadak bere argazki kameran preso harrapatzeko asmoz.
Iritsi
aurretik, “aupa Periko” nire bizkarrean. Arraioa! Asier da eta biok elkarrekin
Teoren aurretik pasa gara. Teo, hori duk gizona, ausarta eta zuzena!
Asier
fuerte dabil. Atzean utzi nau baina 16. kmko hornidura tokian topo egiten dugu
berriro eta elkarrekin eutsi diogu bere indar bortitzak gure gainean bota duen
kazkabar beldurgarriari.
Asierren
atzetik jarraitzen dut Biosnar pasa arte baina Justiz aldera iristean galdu egin dut.
Artzukoportura iritsi aurretik 25.
km dago. Hau poza, helmuga gerturatzen ari da.
Gajoa
ni! Guadalupera igotzen hasi naizenean gemeloa marmarka hasi zait eta herren
sartu naiz Guadalupen (km 27,5). Eskerrak bertan Teo dagüela eta bere oihuak dira
tinko mantendu nautenak.
Jaitsiera
gogorra egin zait eta lur jota iritsi naiz helmugara. Bertan Asier dago eta gehiegi ez dugu itxaron behar Imanol guregana heltzen
ikusteko.
Jarraian
Juanfer eta azkenik Peio Sarasolak ere helmugaratzea lortu du.
Ionek
lasterketa utzi behar izan du eta suposatu dugu Sergio aspaldi helmugaratu
dela.
Jarraian zeozer jan, hidratatu, eta berriketa gehiago.
Oraingo honetan ere gure lagun kazkabarra da etxera bidali gaituena.
Eguraldia
etsai izan arren denboraldi hasiera politaz gozatu ahal izan dugu.
CVCko
korrikalariek egindako denborak.
009 02:25:02 UNAI ETXARRI ESKISABEL
219 03:06:22 SERGIO FANO MARTINEZ
245 03:10:54 ASIER ARZELUS ARTO
249 03:11:23 PERIKO JUANIKORENA ERRO
299 03:19:26 IMANOL MUÑOZ TRIGO
396 03:30:56 DIEGO MORENO RICO
416 03:35:36 JUANFER AZCONA ARREGUI
439 03:39:58 PEIO SARASOLA ERAUNCETAMURGUIL
481 03:47:41 IÑIGO SORIA BLANCO
494 03:52:35 PACO CANO IRANZO
Periko Juanikorena.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Me
apetecía correr esta carrera y este año he tenido la suerte de poder hacerlo.
6h30’
me levanto y miro el termómetro, 3,9º, “horreur” quien diría que ya estamos en
primavera, desayuno y hago tiempo hasta las 8h 30’ que tengo el tren para ir a
Donostia, durante la espera un par de granizadas me alegran la mañana.
Al
coger el tren hay otro corredor, como supongo que también va a la Talaia, y aunque no le
conozco, me siento a su lado, se llama Ibon y efectivamente va a la misma
carrera, en amena tertulia llegamos al apeadero de Gros, esperando el tren me
encuentro a Jesús Eguimendia vestido de “romano” con mochila y probando un
talky,
-
Aupa
Jesús, no sabia que tú también salías.
-
Ya
ves, me han emplumado de corredor escoba.
-
Vaya
día más guay eh!!!!
-
Mira,
mira
Me enseña una foto del Adarra
blanquito.
9h00’ quedada para la foto, aparecemos Ion, Asier,
Imanol, Juanfer, Sergio, el menda y nuestro reportero dicharachero Teo. Las
fotos de rigor y a calentar un par de vueltas.
Tenemos
suerte y el tiempo nos respeta hasta la hora de la salida, justo antes del
pistoletazo empieza a caer y como el personal ya esta nervioso casi salimos a
la mecaguentos.
Empieza
la carrera y tranquilitos por las calles de Gros, el trío calavera; Imanol,
Asier y el que suscribe nos acercamos al “bouchon” de las escaleras de Ulia.
Pasado
éste, empezamos a correr y cual alma que lleva el diablo nos presentamos los
tres en el embarcadero de San Pedro (Km 7,6), por medio, como no, alguna que
otra chipada.
Avituallamiento,
recuperación y charleta en el barco.
-
Bueno
chicos de aquí en adelante, maricón el último.
En
la subida de San Juan se quedan por detrás mis compañeros de fatiga, me
concentro en mis pensamientos y disfrutando de las chipadas, granizo incluido,
y del paisaje, voy ganando km hasta el segundo torreón (km 14) donde se supone
que estará Teo para sacarnos alguna foto.
Poco
antes de llegar oigo un resoplido en la espalda, aupa Periko, el cabrito de
Asier lo tengo pegado a la chepa, pasamos juntos delante de Teo que
increíblemente está donde prometió, este si que es un valiente.
A
partir de aquí zapatilla, Asier esta fuerte y al cabo de un rato me deja atrás,
coincidimos en el avituallamiento del km 16 donde nos esta cayendo una
granizada que te cagas, hay suerte y dura poco.
Sigo
un poco de lejos la estela de Asier y lo
tengo a la vista hasta pasado Biosnar perdiéndolo definitivamente a la altura
de Justiz. Poco antes de Artzukoportu esta el km 25, cuando lo veo me da un
pequeño subidón, ya esta chupao.
Infeliz
de mí, en la fuerte subida inicial hacia Guadalupe, el gemelo izquierdo empieza
a protestar, renqueante consigo llegar a Guadalupe (km 27,5) donde para mi
sorpresa vuelve a estar el omnipresente Teo con su cámara, sus ánimos me ayudan a volver a coger un poco
de ritmo.
Tras
un guarrindonga bajada cojo el asfalto y ya medio zombi llego a la meta donde
no hace mucho ha llegado Asier, al poco aparece Imanol más contento que unas
pascuas.
Al
rato vemos llegar a Juanfer y un poco más tarde aparece Peio Sarasola que lo
teníamos de incógnito en la carrera.
Nos
comentan que el pobre Ion ha tenido algún problema y se ha tenido que retirar,
no sabemos exactamente la gravedad o no del tema, en cuanto a Sergio suponemos
que habrá llegado hace tiempo.
Estamos
un rato largo en meta alimentándonos, hidratándonos y de cháchara con las
familis de Asier e Imanol y al final una nueva y fuerte granizada nos manda
para casa.
Buen
estreno de temporada a pesar del tiempo un tanto tocapelotas.